پس زدند مرا ؛ آنان که روزی گاه خیال پردازی تصویر میکردند و یا به زیبایی فرزندخویش می اندیشیدند... گاه خیالی باطل ، تا نیمه ی راه ، یه درون که می رسیدند ، مسیر نمی یافتند و کشف نمیکردند این چاه عمیق احساس را و ازسیاهی چاه بیم داشتند ... ولی حیف ته چاه گوهری گرانبها در قبال احساس واقعی بود ... طلسم روشنایی چاه احساس بود ... "حامی اسکندری"
نوشته شده در یادداشت ثابت - سه شنبه 93/12/27ساعت
9:49 عصر توسط حـــامی اسکندری نظرات ( ) |
Design By : Pichak |